وروداعضا ورود اعضاء |
۱۴۰۳ جمعه ۱۰ فروردين
موسسه جهاد نصر موسسه جهاد نصر
 احياي روستاهاي جنگ زده عين خوش، فكه و دشت عباس 1397/02/05
احياي روستاهاي جنگ زده عين خوش، فكه و دشت عباس
 
روستاهاي جنگ زده عين خوش، فكه و دشت عباس احيا مي شوند
زندگي دوباره در مرز ايلام
بنيان گذاري كشاورزي علمي و درآمدزا مهاجران را برگرداند جانبازان و رزمندگان ايلامي نخستين ساكنان روستاهاي احيا شده مرز ايلام هستند.
 
مريم شكراني- شهروند: خانه‌هاي ساخته و نيم‌ساخته كم‌كم در مسير دشت عباس، فكه و عين‌خوش ظاهر مي‌شوند. جايي در نزديكي‌هاي مرز ايران و عراق... آن‌قدر نزديك كه نقطه صفر مرزي خطابش مي‌كنند. همين دشت‌هاي ماسه‌اي ايلام كه ارديبهشت‌ماه خنك و خواستني است تا‌ سال 61 در اشغال عراقي‌ها بود و عمليات فتح‌المبين آزادش كرده است. بعد از آن فكه و دشت عباس ديگر فكه و دشت عباس سال‌هاي پيش از جنگ نشد. خيلي‌ها از خانه رفته بودند. خانه‌اي كه حالا با مين و مهمات منفجرنشده، ترسناك شده بود. جايي نزديكي فكه، تپه‌اي را نشان مي‌دهند كه هنوز اجساد 100 نفر از شهداي گمنام جنگ را در آغوش گرفته و به مرحله تفحص نرسيده است.
اين روزها اما، زندگي كم‌كم به مرزهاي جنگ‌زده ايلام برمي‌گردد حالا با پاكسازي فكه، عين خوش و دشت عباس از مين و مهمات جنگي روستاها يكي‌يكي در چشم‌انداز ماسه‌اي اين مناطق ظاهر مي‌شود. روستاهايي كه اين روزها با كشاورزي علمي و اقتصادي براي خيلي‌ها جذاب شده است و البته استارت برگشت را جانبازان و رزمنده‌هايي زده‌اند كه در اين منطقه براي پس‌ گرفتن خاك ايران جنگيده‌اند.
در دهه 70 طرحي موسوم به «پروژه 550‌ هزار هكتاري دشت ايلام و خوزستان» در خوزستان كليد خورد. قرار بود با منابع مالي صندوق توسعه ملي بخشي از زمين‌هاي كشاورزي كه در جنگ ايران و عراق نابود شده بود، احيا شوند و جمعيت دوباره به مرزهاي جنگ‌ زده برگردد.
در ايلام اين پروژه خيلي ديرتر كليد خورد و در عمل اواخر ‌سال 93 بود كه احياي 50‌ هزار هكتار از زمين‌هاي ايلام شروع شد. حالا از 50‌ هزار هكتاري كه از پروژه 550‌ هزارهكتاري دشت ايلام و خوزستان، سهميه ايلام شده است، 46‌ هزار هكتار احيا شده و قرار است تا پايان تيرماه امسال پرونده اين پروژه در ايلام بسته شود. با اين وجود، اهالي روستاي حسن قندي به «شهروند» مي‌گويند روستاييان دو- سه سالي مي‌شود كه مهاجرت به منطقه را آغاز كرده‌اند و با به پايان رسيدن طرح، روند مهاجرت‌ها شتاب گرفته است.
ماجرا از اين قرار است كه تجهيزات مدرن آبياري به دشت‌هاي فكه، عين‌خوش و دشت عباس كشيده شده و زمين‌هاي كشاورزي اين منطقه با كمترين ميزان مصرف آب، بيشترين محصول را مي‌دهند و همين مسأله موجب شده در اين اوضاع خشكسالي و بحران آب، زمين‌هاي كشاورزي فكه، دشت عباس و عين‌خوش براي كشاورزان جذاب شود. مصرف آب يك‌ دهم، برداشت دو برابر جايي حوالي روستاي حسن قندي، زمين‌هايي كه خشك و بي‌آب به‌ نظر مي‌رسند، زير كشت طالبي رفته‌اند. به رديف‌هاي منظم بوته‌هاي طالبي كه نزديك مي‌شوي، رگه‌هاي باريكي از لوله‌هاي سياه‌رنگ را مي‌بيني كه به دقت زير نايلون پوشانده شده است.
محمد چناني، كشاورز جواني كه مالك مزرعه طالبي است به «شهروند» مي‌گويد: مصرف آب در اين مزرعه به حدود يك‌ دهم رسيده است. قبلا براي آبياري هر هكتار از اين مزرعه نياز بود تا دو روز غرق آب شود، اما با تجهيزات علمي آبياري كه در اين مزرعه استفاده شده است، هر هكتار تنها به 4 ساعت آبياري نياز دارد و درواقع راندمان آبياري تا 90 درصد بهبود دارد. شيوه آبياري كه او استفاده مي‌كند، «آبياري تيپ» است و تنها به ميزان مورد نياز گياه و با كمترين هدررفت، آب را به گياه مي‌رساند.
چناني توضيح مي‌دهد نايلون‌هاي كشيده‌ شده روي لوله‌هاي باريك، به آن خاطر است كه از تبخيرآب جلوگيري كند و تعريق زير نايلون‌ها دوباره صرف آبياري گياه مي‌شود خودش مي‌گويد با شيوه سنتي و غيرعلمي از هرهكتار مزرعه‌اش تنها 40 تن طالبي برداشت مي‌كرد، اما با روش علمي ضمن اين‌ كه هزينه‌هايش پايين آمده است، 80 تا 90 تن طالبي در هر هكتار برداشت مي‌كند. طالبي‌هايي كه به گفته خودش كيفيت و وزن بالايي دارد و صادر مي‌شود. دانش، كشاورزي را براي‌مان اقتصادي كرده است.
عظيمي، كشاورز ديگري است كه يك مزرعه 100 هكتاري را با اعضاي خانواده‌اش اداره مي‌كند. او به «شهروند» مي‌گويد: بنا شده است اين‌جا بيشتر گندم، كلزا و ذرت كشت شود. او هم به «شهروند» توضيح مي‌دهد: شيوه جديد آبياري هزينه سوخت كشاورزان را هم كاهش داده است، زيرا آنها تا قبل از اين ناچار بودند براي به كار انداختن موتورهايي كه آب را از چاه‌ها مي‌كشند، هزينه سنگيني براي سوخت بدهند. عظيمي مي‌گويد براي يك زمين 40 هكتاري، 25‌ هزار ليتر سوخت مورد نياز بود كه بخشي را از طريق تعاوني‌هاي دولتي و با سوبسيد تحويل مي‌گرفتند. قيمت هر ليتر سوخت يارانه با احتساب هزينه حمل‌ونقل چيزي حدود 350 تومان براي كشاورزان تمام مي‌شد و مجبور بودند مابقي سوخت را به صورت آزاد و تا ليتري 500 تا 600 تومان خريداري كنند. حالا مصرف سوخت كشاورزان از 25‌هزار ليتر براي يك مزرعه 40 هكتاري به كمتر از يك‌ پنجم و تنها به 4‌ هزار ليتر رسيده است. آنها مي‌گويند هزينه آبياري، سوخت و حتي نهاده‌هايي مانند كود و سمپاشي علف‌هاي هرز بشدت كاهش داشته و البته برداشت‌شان تا دو برابررسيده است. آنها كشاورزي علمي در فكه، دشت عباس و عين‌خوش را اقتصادي مي‌دانند و از برگشت به روستاهاي جنگ‌زده راضي به نظر مي‌رسند. سرمايه‌گذاري جانبازان در نقطه صفر مرزي فكه اما پيش از جنگ مزرعه نداشته است.
عبدالرضا فلاح رستگار، مشاور پروژه 550 هزار هكتاري دشت ايلام و خوزستان به «شهروند» مي‌گويد: سطح قابل‌ توجهي از زمين‌هاي كشاورزي ايلام در اين پروژه زير كشت علمي رفته و پيش‌بيني مي‌شود با بسته‌ شدن پرونده احياي 50‌ هزارهكتاراز دشت‌هاي ايلام نه‌ تنها كشاورزي در اين منطقه اقتصادي شود كه ايلام به يكي از قطب‌هاي كشاورزي ايران تبديل شود.
عليرضا چوبين هم كه جانباز 50‌ درصد جنگ ايران و عراق است در نزديكي همين منطقه سيلوي مدرني با ظرفيت 25‌ هزار تن براي ذخيره‌سازي گندم ساخته است. او سيلو را ظرف 3 ماه افتتاح كرده است و خودش به شوخي مي‌گويد اگر دولتي‌ها مي‌خواستند اين سيلو را با همين تكنولوژي بسازند، بيشتر از يك‌ سال زمان صرف مي‌كردند! و ادامه مي‌دهد: كاري كه به دست دولتي‌ها بيفتد، سرانجام درست و درماني ندارد. سيلويي كه او ساخته، سيلوي بتني است و تا 12‌ سال قدرت نگهداري گندم دارد. سيلوهاي قديمي‌تر به روش فلزي ساخته مي‌شدند و حداكثر مدتي كه مي‌توانستند گندم را نگهداري كنند، سه‌ سال بود. چوبين براي سيلويش نزديك به 3‌ ميليارد تومان هزينه كرده است.
يكي از همراهان مي‌گويد اگر جاي او بود با اين وضع وخيم كار و توليد هرگز سرمايه‌اش را در نقطه صفر مرزي مصرف نمي‌كرد و پولش را بي‌دردسر در بانك مي‌گذاشت و سودش را مي‌گرفت. منطقه‌اي كه حتي براي سربازي‌ رفتن ناخوشايند به نظر مي‌رسد و جواب مي‌شنود: مسأله اين است كه او عاشق ايران است! مكالمه همراهان كه تمام مي‌شود، گفت‌وگوي عليرضا چوبين را واضح‌تر مي‌شنوم كه به تيم خبرنگاران مي‌گويد: بيشتر كساني كه براي احياي روستاهاي جنگ‌ زده برگشته‌اند، جانبازان و رزمندگان جنگ هستند. آنهايي كه براي پس‌ گرفتن اين منطقه از دست دشمن جنگيدند و خون ريختند... در راه برگشت به دشت‌هاي ماسه‌اي و خنك فكه و دشت عباس نگاه مي‌كنم كه حالا چيزي بيشتر از 30‌ سال زمين‌گيري پس از جنگ، دوباره زندگي را آغاز مي‌كنند.
 
منبع خبر: روزنامه شهروند
نویسنده:
تعداد بازدید: 281
كليه حقوق اين وب سايت متعلق به موسسه جهاد نصر ( عمومي غير دولتي ) ميباشد.
Powered by DorsaPortal